Goeie grutten, we vaarden de Hurtigruten…

De mooiste zeereis ter wereld’, op een overdrijving meer of minder kijken de aanbieders van de Hurtigruten niet. Waar ze alvast in de fout gaan is met het begrip ‘zeereis’. De Hurtigruten – betekent letterlijk de ‘snelle route’ – is een meer dan honderd jaar oude Noorse veer- en transportdienst langs de Noorse kustlijn. Op volle zee vaar je alleen heel eventjes bij d e oversteek naar de Lofoten.

De postboot vaart bijna constant langs de kustlijn wat gegarandeerd een prachtig zicht op de bergen de fjorden biedt. ’s Winters is het Noorderlicht op de afspraak, of niet? Het is er wel, maar je ziet het niet altijd. Zo heeft het reisbureau natuurlijk altijd gelijk.

Elke dag vertrekt één van de 12 schepen vanuit Bergen, om na 2.500 zeemijlen en 34 havenplaatsen via het hoge noorden, opnieuw in Bergen aan te komen. De 12 daagse reis Bergen-Kirkenes-Bergen is de klassieke cruise Noorse fjorden. Met de Hurtigruten postboot zijn er ook kortere trajecten mogelijk, zoals de 11-daagse reis Bergen-Kirkenes-Trondheim, de 7 daagse reis noordwaarts Bergen-Kirkenes en de 6 daagse reis zuidwaarts Kirkenes-Bergen. Oorspronkelijk zorgden de schepen voor een vlottere levering van post en goederen. Intussen worden vooral reizigers vervoerd, maar de routine van het dagelijkse laden en lossen is bewaard gebleven en geeft de reis een authentieke toets.

Men kan zowel ’s zomers als ’s winters een reis boeken. Dat scheelt wel een graad of 20, want door de gematigde watertemperatuur in de Golfstroom heeft Noorwegen een veel milder klimaat dan andere gebieden op dezelfde breedtegraad.

Paul en Cathleen, die de beperkingen van een 32-voets zeiljacht gewoon zijn, vinden de kajuiten aan boord van de postboot ruim bemeten. ,,De Noorse wateren op eigen kiel, geen beginnen aan of je moet weken, wat zeg ik, maanden uittrekken. Trouwens, gedurende onze 7-daagse reis met de postboot hebben we amper een zeiljachtje kunnen ontwaren”, aldus Paul. ,,In vergelijking met de Volvo boot (zie vorige Bootmagazine Traveler) is er toch wat meer luxe aan boord. De Volvo-boot is een vrachtschip met slechts een paar passagierskajuiten. Bij de Postboot ligt de verhouding tussen vracht en passagiers ongeveer gelijk. Hij levert niet alleen post maar ook goederen van allerlei aard. Dag of nacht, maakt niet uit. Zo zie je palletten WC-papier uit het ruim aan land gelift worden, waarna de luiken van het vrachtcompartiment dicht gaan en de tocht wordt verder gezet. Overdag stappen ook mensen op en af voor een deel van het traject, de postboot is ook een deeltje een veer voor dagjesmensen en lokale bewoners.

Regen in Bergen

We vertrekken in Bergen, afhankelijk van de maatschappij waar je boekt wordt je ingevlogen v ia Oslo of Kopenhagen en dan met een lokale vlucht naar Bergen. In de vooravond ga je aan boord. Vooraf heb je rustig d tijd om Bergen te verkennen, een middeleeuws stadje en een van de Hanzesteden, een samenwerkingsverband van kooplieden in de Middeleeuwen waar Brugge, oudste Hanzestad in het graafschap Vlaanderen, deel van uit maakte.

Het museum van de componist Edvard Grieg (componist van het hemels mooie ‘Ochtendstemming’) is een aanrader. Na een gegarandeerd portie regen, in Bergen regent het gemiddeld 250 dagen per jaar, volgt de zonneschijn aan boord van de postboot. Je krijgt vooraf een veiligheidsbriefing, gebruik van de reddingsboten en alle veiligheidprocedures worden uit de doeken gedaan. En dan is het tijd voor het schitterend buffet, mooi verzorgd, smakelijk, rijkelijk… met mooi zicht op de bergen. Alleen de alcohol is schaars of om het juister te zeggen, peperduur. De Scandinavische alcoholtaksen zijn van toepassing en dat betekent dat een doorsnee flesje wijn een prijskaartje van de betere chateaus draagt.

Een comfortabele kajuit met buitenzicht wacht ons en we slapen heerlijk. Opmerkelijk is wel dat je bijna nooit echt op zee bent. Het majestueus landschap vleit zich neer voor je ogen, je hebt bijna de hele tocht zicht op de kustlijn en die is ronduit prachtig. Daar zijn geen woorden voor, een fjord met groen steile oevers, en rotspartij doorklieft de boomkruinen. Het is permanent kiezen tussen stuurboord en bakboord, aan elke zijde is zoveel moois te zien. Je vaart tussen vasteland en bergen of eilanden.

Attentie, attentie, grinden aan bakboord

Plots klink door het intercomsysteem ‘Attentie, attentie… grinden aan bakboord’. Het voltallige gezelschap werpt zich op de reling aan bakboord, de boot houdt gelukkig goed zijn positie, een handjevol mensen kan deze stoere stalen reuzen niet van zijn loodlijn afhelpen. De kapitein vaart een rondje langs de school grienden, fototoestellen klikken onafgebroken .

’s Nachts worden goederen gelost in kleine dorpjes, je hoort een beetje gestommel in je slaap, maar echt storen doet dat niet. Er wordt van alles geladen en gelost, van kleine pakjes tot grote paletten en passagiers komen af en aan.

Ook al is het hoog zomer, een dikke trui of wollen jas komen goed van pas.

Op divers topplaatsen kan je met de bus bezienswaardigheden in de buurt. Wat ons bijblijft is de Artic Cathedral, een heuse kathedraal opgetrokken in ijs. Teken je in voor een busreis, dan kan je je spullen aan boord laten (behalve je regenjas). Je kan de postboot uitwuiven, hij pikt je een haven verder weer op. Het is een fijne vorm van ‘coast hopping’.

In Tromsø lopen we tegen het standbeeld van Roald Amudsen aan, die als eerste de Zuidpool bereikte (1911). Je kan stellen dat hij als poolreiziger in de leer ging bij onze landgenoot Adrien de Gerlache, hij was tweede stuurman aan boord van de Belgica, het eerste schip dat overwinterde op Antartica nadat het vastgevroren was (1897-1899).

Noordkaap

Wij beperken ons tot de overwinning van de Noordkaap, zowat het meest noordelijkste puntje van het Europese continent. De kaap ligt op het eiland Magerøya, dat met een tunnel vanaf het vasteland te bereiken is. De Noordkaap is gelegen op 71° 10’ 21” NB en daar hebben we te maken met een bekend toeristisch fenomeen,file. Iedereen wil op de foto naast het monumentje dat de Noordkaap markeert. Na een half uurtje heeft iedereen geposeerd en heb je het monumentje voor jou zo goed als alleen.

De kaap ligt op het eiland Magerøya en daar ontmoeten we een lappen familie met hun rendieren. Verder is er niets te zien dan wat bevroren aarde en een grote leegte. De zon blijft boven de horizon tijdens de zomermaanden, maar vergis je niet. Warm is het niet.

Na de Noordkaap zet de postboot weer koers naar het Zuidoosten om in Kirkeness aan te meren, het eind een de wereld. Daar pikt een lokaal vliegtuig met schroef aandrijving ons op naar Oslo voor onze retourvlucht naar Brussel.

Oefening in onthaasten

De Hurtigruten spreekt tot de verbeelding van de oudere jongeren die de grote avonturen vooral in gedachten beleven. Het is een rustige en bedaarde boottocht, met rustige mensen van middelbare leeftijd, beladen met fototoestellen en verrekijkers. Een beetje opgefokte vreugde is er bij de passage van een zusterschip, de boten varen af en aan en kruisen op een bepaald tijdstip mekaar. Dan wordt iedereen aan de reling gevraagd en klinkt de scheepshoorn en zwaaien d passagiers als gek met zak- of handdoeken.

De boten kruisen mekaar op een paar meter afstand. Dan krijgt de reis een zeker ‘cruise’ gehalte, maar voor de rest blijf je gespaard van ‘Nicole en Hugo’-toestanden. Geen show, geen cinema aan boord.

Wij beleefden een rustige 7 dagen die we invulden met af en toe een extra excursies. Alles samen vonden we het een goede oefening in het onthaasten, je beslist zelf of je onderweg actief op excursies gaat. De prachtige beelden van de kust en de natuur blijven in je geheugen opgeslagen en op het kaartje van je fototoestel.

Foto’s: Paul Bolsius